Saturday 2 May 2020

AN ACCOUNT OF AKRURA | HARIVAMSA PARVA SECTION - 39

CHAPTER XXXIX

(AN ACCOUNT OF AKRURA)

History of Syamantaka Jewel

VAISHAMPAYANA said: - Akrura had that peerless jewel which Krishna conferred on Satrājit, stolen by Shatadhanwā (1). Akrura always wished to have the beautiful Satyabāma.[1] As soon as he got an opportunity he desired to possess that valuable jewel (2). Thereupon, having slain Satrājit at the dead of night the highly powerful Shatadhanwā took away the jewel and made a present of it to Akrura (3). Taking, that jewel he made Shatadhanwā promise that he would never give out that the jewel was in his (Akrura's) possession (4). (He said): - "If Krislna attacks you I shall follow you. Forsooth the whole of Dwarkā is now under my control (5)" On her father (Satrājit) being slain the illustrious Satyabhāmā, stricken with grief, got on a chariot and repaired to the city of Baranāvata (6). She then communicated to her husband what had been perpetrated by Shatadhanwā of the Bhoja race. Then stricken with grief and standing by his side she began shedding tears (7). Having performed the watering ceremony of the Pandavas burnt in the house of lac[2] Krishna engaged Sātwaki to perform their obsequial rites (8).



[1] The sentence is elliptical and requires a little elucidation. Akrura had in view of marrying Satyabhama. But when he found that she had been given away to Krishna he was mortified. He was then seeking for an opportunity of getting the jewel Swayamantaka.

[2] This refers to an incident in the Mahabharata. Duryodhana treacherously invited the Pandavas to a house of lac constructed for that purpose and set fire to it. They, however, being informed of it beforehand, escaped, Duryodhana, however, thought that they had been consumed and Krishna, to keep up an appearance, was performing the obsequial rites, [See Jatugrihadaha parva.]

Thereupon hurrying on to the city of Dwarkā the graceful slayer of Madhu[3] said to his elder brother Haladhar[4] (9). "Prasena has been killed by a lion and Satrājit has been slain by Shatadhanwā. Therefore I am the master of the jewel Sywamantaka (10). Therefore speedily get on your car, O mighty armed heroe. After slaying the highly powerful Bhoja Swayamantaka will be ours" (11). Thereupon there arose a terrible encounter between Krishna and Shatadhanwā. The latter saw Akrura on all sides (12). Thereupon beholding both Krishna and Shatadhanwā enraged Akrura, though capable, out of wickedness did not help the son of Hridika (13). Thereat stricken with fear Shatadhanwā took to his heels. With one mare he travelled over a distance of more than a hundred Yojanas[5] (14). O king, Shatadanwā of the Bhoja race, had a mare that could go over a distance of a hundred Yojanas, by name Vijnatahridaya. With her he fought with Krishna (15). Having travelled over a distance of a hundred Yojanas Shatadhanwā found her motionless and seeing the increased motion of the car he left her off (16). Thereupon, O descendant of Bharata, on account of the exhaustion and misery of that mare all his vital breaths went up to the sky. Then Krishna said to Rāma. (17). "Wait here, O you of large arms. I have seen the wretched plight of the mare. Going on foot I shall carry away the jewel Swyamantaka (18)." Thereupon, O king, going on foot, Achyuta (Krishna), highly skilled in the use of arms, killed Shatadhanwā on the way to Mithilā (19). Having slain the highly powerful Bhoja king he did not see Swyamantaka. And seeing Krishna return Balarama said to him "Give me the jewel" (20).

[3] The word in the test is Madhusudana, a name of Krishna. He was called so on account of his killing the demon king Madhu.

[4] A name of Balarama because he always used to carry a ploughshare in battle.

[5] A measure of distance equal to four Kroras which at 8000 cubits or 4000 Yards to the Krora or Kos will be exactly nine miles; other computations make the Yojana but out five miles, or even no more than four miles and a half - Wilson

KRISHNA said :-"I have not got it." Thereat Rama was filled with anger. Repeatedly exclaiming "Fie on you, Fie on you," he replied to Janarddana (21). "I forgive you because you are my brother. May you farewell. I go away. I have nothing to do with you or other Vrishnis of Dwarkā (22)." Thereupon Rāma, the subduer of enemies, entered the city of Mithilā. He was then honored with all becoming presents after his heart by the king of Mithilā (23). In the interval the most intelligent Vabhru began to collect various articles for the performance of sacrifices (24). The highly illustrious son of Gāndini, on account of the jewel Swyamantaka, entered into the initiation-like coat of mail[6] for protecting himself (25). He devoted most excellent jewels and various other articles to the performance of sacrifices for sixty thousand years (26). That sacrifice, of the high-souled Akrura consisting of food and various presents, was called the Akrura Yajna (27). Thereupon repairing to the city of Mithilā the king Duryodhana received from Balabhadra the most excellent instructions in the use of clubs (28). Thereupon propitiating Balarāma all the mighty carwarriors of the Vrishni race and the high-souled Krishna brought him back to the city of Dwarkā (29). Then the foremost of men Akrura, with Andhakas, left Dwarakā. Slaying the highly powerful Satrājit in battle with all his friends Krishna, in feat of dissension amongst his kinsmen, neglected him (Akrura). After the departure of Akrura Pākashasana[7] did not pour rain (30-31). When the whole country was devastated by draught the Kukuras and Andhakas began to propitiate Akrura (32). When the liberal Akrura returned to Dwarkā the thousand-eyed India began to discharge showers on the bank of the ocean (33). O foremost of Kurus, inorder to please Krishna the intelligent Akrura gave him in marriage his sister Sushilā (34). Guessing by his riches and liberality that Swyamantaka was with Akrura, Janarddana said to him in the midst of an assembly "O lord, the jewel is in thy possession. Do thou give it to me. O giver of honors; do not cheat me. O sinless one, the anger, that possessed me sixty years before, is now enkindled all on a sudden. A long time has elasped. Give me the Jewel therefore (35-37)."

[6] He initiated himself for the performance of sacrifices, for any one so doing is a proof against all misfortunes.

[7] A name of Indra, the god of rain. He obtained this appellation after slaying a demon by name Paka. The word literally means,'"' the chastiser of Paka."

Thereupon at the words of Krishna the high_minded Akrura, without experiencing the least pain, gave him the jewel in the midst of the assembled Sātwatas (38). Receiving from Akrura the jewel who gave it away with all simplicity, Hari, the repressor of enemies, returned it to him with a delighted heart (39). Obtaining the jewel from Krishna's hands and placing it on his breast, Akrura shone there like the sun (40).

Source: https://archive.org/details/AProseEnglishTranslationOfHarivamsh

Previous | Source | Tamil Translation | Next

Labels

அக்ரூரன் அக்னி அங்கிரஸ் அசமஞ்சன் அதிதி அதிரதன் அநிருத்தன் அந்தகன் அரிஷ்டன் அருந்ததி அர்ஜுனன் அனு அஜபார்ஷன் அஜமீடன் அஸ்தி ஆபவர் ஆயு ஆரியா தேவி ஆஹுகன் இந்திரன் இளை உக்ரசேனன் உக்ராயுதன் உசீநரன் உதங்கர் உத்தவர் உபரிசரவசு உமை உல்பணன் உஷை ஊர்வசி ஊர்வர் ஏகலவ்யன் ஔர்வர் கக்ஷேயு கங்கை கசியபர் கண்டரீகர் கண்டாகர்ணன் கண்டூகன் கதன் கபிலர் கமலாதேவி கம்ஸன் கருடன் கர்க்கர் கர்ணன் காதி காந்திதேவி கார்த்தவீர்யார்ஜுனன் காலநேமி காலயவனன் காலவர் காளியன் கிருஷ்ணன் குசிகன் குணகன் குணவதி கும்பாண்டன் குரோஷ்டு குவலயாபீடம் குவலாஷ்வன் கூனி கைசிகன் கைடபன் கோடவி சகடாசுரன் சக்ரதேவன் சங்கன் சததன்வன் சத்யகர்ணன் சத்யகர்மன் சத்யபாமா சத்ருக்னன் சத்வதன் சந்தனு சந்திரவதி சந்திரன் சம்பரன் சரஸ்வதி சனத்குமாரர் சன்னதி சாணூரன் சாத்யகி சாந்தீபனி சாம்பன் சால்வன் சிசுபாலன் சித்திரலேகை சித்திராங்கதன் சிருகாலன் சிவன் சுக்ரன் சுசீமுகி சுநாபன் சுனீதன் சூரன் சூரியன் சைசிராயணர் சௌதி டிம்பகன் தக்ஷன் தசரதன் தந்தவக்ரன் தமகோஷன் தரதன் தன்வந்தரி தாரை திதி திதிக்ஷு திரிசங்கு திரிவிக்ரை திருமிலன் திரையாருணன் திலீபன் திவோதாஸன் துந்து துந்துமாரன் துருவன் துர்வாசர் துஷ்யந்தன் தூம்ரவர்ணன் தேவகன் தேவகி தேவாவ்ருதன் தேனுகன் நந்தன் நந்தி நரகாசுரன் நரசிம்மன் நஹுஷன் நாரதர் நாராயணன் நாராயணி நிகும்பன் நிசுந்தன் நித்ராதேவி நீபன் பஞ்சஜனன் பத்மாவதி பத்ரன் பப்ரு பயோதன் பரசுராமர் பரதன் பரத்வாஜர் பலராமன் பலி பாணன் பார்வதி பானு பானுமதி பிரதீபன் பிரத்யும்னன் பிரபாவதி பிரமர்த்தனன் பிரம்மதத்தன் பிரம்மன் பிரலம்பன் பிரவரன் பிரஸேனன் பிரஹலாதன் பிராசேதஸ் பிராப்தி பிருது பிருதை பிருஹதாஷ்வன் பிருஹஸ்பதி பீஷ்மகன் பீஷ்மர் புதன் புரூரவன் பூதனை பூமாதேவி பூரு பூஜனி பௌண்டரகன் மதிராதேவி மது மதுமதி மயன் மனு மஹாமாத்ரன் மாயாதேவி மாயாவதி மார்க்கண்டேயர் மித்ரஸஹர் முசுகுந்தன் முரு முருகன் முஷ்டிகன் யசோதை யது யயாதி யுதிஷ்டிரன் ரஜி ராமன் ருக்மவதி ருக்மி ருக்மிணி ரேவதி ரைவதன் ரோஹிணி லவணன் வசிஷ்டர் வராகம் வருணன் வஜ்ரநாபன் வஸு வஸுதேவன் வாமனன் வாயு விகத்ரு விசக்ரன் விதர்ப்பன் விப்ராஜன் விப்ருது வியாசர் விரஜை விருஷ்ணி விஷ்ணு விஷ்வாசி விஷ்வாமித்ரர் விஷ்வாவஸு விஸ்வகர்மன் வேனன் வைசம்பாயனர் வைவஸ்வத மனு ஜயந்தன் ஜராசந்தன் ஜனமேஜயன் ஜனார்த்தனன் ஜஹ்னு ஜாம்பவான் ஜியாமோகன் ஜ்வரம் ஸகரன் ஸத்யபாமா ஸத்யவிரதன் ஸத்ராஜித் ஸத்வான் ஸஹஸ்ரதன் ஸ்ரீதாமன் ஸ்ரீதேவ ஸ்வேதகர்ணன் ஹம்சன் ஹயக்ரீவன் ஹரி ஹரியஷ்வன் ஹரிஷ்சந்திரன் ஹிரண்யகசிபு ஹிரண்யாக்ஷன்