Wednesday 1 April 2020

THE SAME STORY CONTINUED | HARIVAMSA PARVA SECTION 13

CHAPTER XIII

(THE SAME STORY CONTINUED)


VAISHAMPAYANA said :- Thus on account of his Bhakti, mercy and promise[1] Satyavrata, ever stationed in humility, took charge of Vishwāmitra's offspring (1). Having killed wild deer, bear and buffaloes he used to keep meat tied to the trees near the hermitage of Vishwāmitra (2). After the king had left for the forest he, taking the vow of not taking another’s wife, passed twelve years at the behest of his sire as a probationer (3). On account of his being the royal priest the ascetic Vashishtha protected the city of Ayodhyā and the kingdom (4). Satyavrata too, on account of his childishness and future greatness, foolishly got greatly enraged with Vashishtha (5). O king, when his father renounced his own son Satyavrata, Vashishtha, for some reason, did not prevent him.(6). By proceeding seven footsteps all the nuptial mantras are annulled. Satyavrata, however, could not hear those muttering prayers (7). O descendant of Bharata, thinking "although Vashishtha is pious still he is not saving me" Satyavrata got highly enraged with him (8). Thinking well however the great Vashishtha did not prevent him then; but Satyavrata could not understand his intention (9). His high-souled sire was not satisfied with him and therefore the slayer of Pāka did not send showers for twelve years (10). By carrying on those hard austerities now on earth he is releasing his family (from that sin) (11). When he was forsaken by his father Vashishtha did not prevent him because the ascetic had in view of placing his (Satyavrata's) son on the throne (12). Carrying on hard austerities for twelve years, one day the powerful prince Satyavrata, stricken with anger, ignorance, labour and hunger, for not finding meat, saw the high-souled Vashishtha's milch-cow conferring the grant of all desires (13-14). O Janamejaya, possessed by drunkenness, madness, exhaustion, anger, hunger, hastiness, cowardice, avarice and lust he killed that cow (15). He himself took the meat and made Vishwāmitra's children partake of it. Hearing it Vashishtha was enraged. The revered Rishi, worked up with anger, then said to the prince (16). "O wicked man, I discharge at you this javelin (of sin); if you had not two other javelins of sin (stuck to you) forsooth I would not have discharged it[2] (17). You have committed threefold transgressions, namely the incurring of your father's displeasure, the killing of your preceptor's milch-cow and the eating of forbidden meat" (18).

[1] The promise refers to that of his no longer being a disciple of Vashishtha.

[2] This passage requires a little elucidation. He had already been visited by two transgressions, namely the incurring of his father's displeasure and the killing of his preceptor's cow. Now he commits another transgression, namely the eating of forbidden meat—these three transgressions are compared to three javelins.

Vaishampāyana said:—The incurring of his father's displeasure, the killing of his preceptor's cow and the eating of forbidden meat formed as it were three javelins to him and therefore he was called Trishankhu (19). After his return Vishwāmitra found his wife and children looked after by him and pleased accordingly the ascetic conferred a boon on Trishankhu (20). When that ascetic was about to confer a boon on him the prince begged of him (the boon) of going bodily to heaven (21). Then the fear of draught, extending over twelve years, was gone and the ascetic, having installed him on the throne, began to act as his priest (22). The all-powerful son of Kushika took him bodily to heaven in the presence of all the gods and the great saint Vashishtha (23). He had a wife by name Satyarathā born in the race of Kekayas. He begat on her the sinless prince Harishchandra (24). The king Harishchandra was called Traishankava.[3] Having celebrated a a Rajasuya sacrifice he became the Lord Paramount (25). Harishchandra had a powerful son by name Rohita by whom, for the advancement of his kingdom, the city of Rohitapura was founded (26). Having governed his kingdom and the subjects and been convinced of the worthlessness of the world the royal saint (Rohita) gave away that city unto the Brāhmanas (27). Rohita’s son was Harita, whose son was Chanchu who had two sons, by name Vijaya and Sudeva (28). Vijaya defeated all the Kshatryas and therefore he got that name. His son was Ruruka who was virtuous-souled and studied the Vedas (29). Ruruka's son was Vrika and of him was born Vahu. Haihaya, Talajangha and other Kshatriya clans accompanied by Shaka, Javana, Kāmvoja, Pārada Palhava and other clans discomfitted that king for he was not greatly virtuous even in golden age (30–31). Vāhu's son was born with poison and therefore he was called Sagara. Coming to the hermitage of Aurva he was protected by Bhārgava (32). O foremost of Kurus, having obtained a fiery weapon from Bhārgava the pious king Sagara, endued with great strength, slew all the Haihayas and Talajanghas, conquered all the world and put down the religious practices of Shaka, Palhava and Pārada Kshatryas (33–34).

[3] The son of Trishankhu.

Previous | Source | Tamil Translation | Next


Source: https://archive.org/details/AProseEnglishTranslationOfHarivamsh

Labels

அக்ரூரன் அக்னி அங்கிரஸ் அசமஞ்சன் அதிதி அதிரதன் அநிருத்தன் அந்தகன் அரிஷ்டன் அருந்ததி அர்ஜுனன் அனு அஜபார்ஷன் அஜமீடன் அஸ்தி ஆபவர் ஆயு ஆரியா தேவி ஆஹுகன் இந்திரன் இளை உக்ரசேனன் உக்ராயுதன் உசீநரன் உதங்கர் உத்தவர் உபரிசரவசு உமை உல்பணன் உஷை ஊர்வசி ஊர்வர் ஏகலவ்யன் ஔர்வர் கக்ஷேயு கங்கை கசியபர் கண்டரீகர் கண்டாகர்ணன் கண்டூகன் கதன் கபிலர் கமலாதேவி கம்ஸன் கருடன் கர்க்கர் கர்ணன் காதி காந்திதேவி கார்த்தவீர்யார்ஜுனன் காலநேமி காலயவனன் காலவர் காளியன் கிருஷ்ணன் குசிகன் குணகன் குணவதி கும்பாண்டன் குரோஷ்டு குவலயாபீடம் குவலாஷ்வன் கூனி கைசிகன் கைடபன் கோடவி சகடாசுரன் சக்ரதேவன் சங்கன் சததன்வன் சத்யகர்ணன் சத்யகர்மன் சத்யபாமா சத்ருக்னன் சத்வதன் சந்தனு சந்திரவதி சந்திரன் சம்பரன் சரஸ்வதி சனத்குமாரர் சன்னதி சாணூரன் சாத்யகி சாந்தீபனி சாம்பன் சால்வன் சிசுபாலன் சித்திரலேகை சித்திராங்கதன் சிருகாலன் சிவன் சுக்ரன் சுசீமுகி சுநாபன் சுனீதன் சூரன் சூரியன் சைசிராயணர் சௌதி டிம்பகன் தக்ஷன் தசரதன் தந்தவக்ரன் தமகோஷன் தரதன் தன்வந்தரி தாரை திதி திதிக்ஷு திரிசங்கு திரிவிக்ரை திருமிலன் திரையாருணன் திலீபன் திவோதாஸன் துந்து துந்துமாரன் துருவன் துர்வாசர் துஷ்யந்தன் தூம்ரவர்ணன் தேவகன் தேவகி தேவாவ்ருதன் தேனுகன் நந்தன் நந்தி நரகாசுரன் நரசிம்மன் நஹுஷன் நாரதர் நாராயணன் நாராயணி நிகும்பன் நிசுந்தன் நித்ராதேவி நீபன் பஞ்சஜனன் பத்மாவதி பத்ரன் பப்ரு பயோதன் பரசுராமர் பரதன் பரத்வாஜர் பலராமன் பலி பாணன் பார்வதி பானு பானுமதி பிரதீபன் பிரத்யும்னன் பிரபாவதி பிரமர்த்தனன் பிரம்மதத்தன் பிரம்மன் பிரலம்பன் பிரவரன் பிரஸேனன் பிரஹலாதன் பிராசேதஸ் பிராப்தி பிருது பிருதை பிருஹதாஷ்வன் பிருஹஸ்பதி பீஷ்மகன் பீஷ்மர் புதன் புரூரவன் பூதனை பூமாதேவி பூரு பூஜனி பௌண்டரகன் மதிராதேவி மது மதுமதி மயன் மனு மஹாமாத்ரன் மாயாதேவி மாயாவதி மார்க்கண்டேயர் மித்ரஸஹர் முசுகுந்தன் முரு முருகன் முஷ்டிகன் யசோதை யது யயாதி யுதிஷ்டிரன் ரஜி ராமன் ருக்மவதி ருக்மி ருக்மிணி ரேவதி ரைவதன் ரோஹிணி லவணன் வசிஷ்டர் வராகம் வருணன் வஜ்ரநாபன் வஸு வஸுதேவன் வாமனன் வாயு விகத்ரு விசக்ரன் விதர்ப்பன் விப்ராஜன் விப்ருது வியாசர் விரஜை விருஷ்ணி விஷ்ணு விஷ்வாசி விஷ்வாமித்ரர் விஷ்வாவஸு விஸ்வகர்மன் வேனன் வைசம்பாயனர் வைவஸ்வத மனு ஜயந்தன் ஜராசந்தன் ஜனமேஜயன் ஜனார்த்தனன் ஜஹ்னு ஜாம்பவான் ஜியாமோகன் ஜ்வரம் ஸகரன் ஸத்யபாமா ஸத்யவிரதன் ஸத்ராஜித் ஸத்வான் ஸஹஸ்ரதன் ஸ்ரீதாமன் ஸ்ரீதேவ ஸ்வேதகர்ணன் ஹம்சன் ஹயக்ரீவன் ஹரி ஹரியஷ்வன் ஹரிஷ்சந்திரன் ஹிரண்யகசிபு ஹிரண்யாக்ஷன்