Monday, 28 June 2021

THE WORK OF CREATION AND UPRAISING OF THE EARTH | BHAVISHYA PARVA SECTION - 30

CHAPTER XXX

(THE WORK OF CREATION AND UPRAISING OF THE EARTH)

Varaha avatar and chaya devi

Vaishampāyana said:—The Vedic Sruti says that formerly this universe of Brahmā existed in the shape of a golden egg. Thereupon for creating the world the omnipotent Lord cut off the egg which had its mouth upwards. The Lord, who was conversant with the knowledge of all divisions, again divided it into eight parts. The etherial hole which was on the surface of the egg was converted into the most excellent Brahma region intended for the virtuous. And the hole underneath was converted into Rasātala. As the material cause of the universe the Lord created that egg with eight sorts of holes; and he then divided senses, in the shape of holes, into gross and subtle elements. And the various parcels of the egg dyed with diverse colors were converted into variegated clouds. The liquid substance, that was in the egg, became gold on earth.

O King, as the world is covered with oceans, at the time of the universal dissolution so the entire universe was covered with the streaming juice of that egg. And the water, that came out of the egg which the Lord created formerly for the construction of the celestial region, became the golden mountains. With that water, all the quarters, sky, the region of Nāka and all other interstices were covered. And wherever that water dropped mountains were created. The earth was thick set with mountains and became impassable. Assailed by those mountains extending over many Yojanas the earth was pressed down by their weight. The celestial water, identical with Narāyana which flowed down on earth became the golden energy. Assailed by that energy and unable to bear it the earth entered into the region underneath. Seeing the earth enter into the region underneath, the slayer of Madhu, for the well-being of all, devoted his attention to raising her (1-16).

The Lord said:—Assailed by the weight of my strength the poor goodess Earth is going to Rasatala like unto a cow thrown helplessly into mud (17). The Earth said:—"Salutation unto Purusottama who is endued with three foot-steps, of incomparable strength, the great man-lion of four arms, and who bears the mystic mark of Srivatsa on his breast and holds the bow Shrānga, discus, sword and club (18). O lord, thou dost hold Atman, thou dost uphold the universe, the elements and protect the world. Thou dost, by thy energy and strength, hold all and I sustain them afterwards. I cannot sustain what thou dost not uphold. There is no element which is not supported by thee. O Nārāyāna, at every Yuga, thou dost, for the behoof of the world, relieve me of my burden. Assailed by thy energy I am about to enter into Rasātala. I do now seek refuge with thee. Do thou save me. When I am oppressed by the Dānavas and the wicked-souled Rākshasas I do seek thy shelter who art eternal and all truth. When my mind is possessed by fear I, hundreds of times, pray to thee in my mind who art broad-shouldered and like unto a bull and seek thy shelter." The Lord said:—"O Earth, do not fear. Be self-controlled and enjoy peace. I do bring you to your proper place which you wish (19–26)."

Vaishampāyana said:—Thereupon the great Lord thought in his mind of his celestial forms and said:—"Assuming what form shall I upraise the earth?" Then ascertaining how he would raise up the earth sunk under water, the Lord, sporting in water, thought of his boar-form. Hari, the upholder of the ground, thus engaged himself in raising up the earth. That Brahmā form, indentical with worlds, was above the reach of all. It extended over ten Yojanas, and was a hundred Yojanas in height. It was like a dark-blue cloud in hue—and its voice was like the muttering of clouds. It was strong like a huge mountain and had white burning tusks. It was effulgent like lighting and the rays of the sun. His shoulders were plump and spacious. His gait was like that of a proud tiger. His back was elevated and he was endued with all the marks of a bull. Having thus assumed the form of a huge boar, Hari entered into Rasātala for raising up the earth. The Vedas were the feet of that boar, the sacrificial stakes were its teeth, the sacrifice was its hands, Chiti was its mouth, fire was its tongue, Darbha grass was its hair, Brahman was its head. That Great Yogin was the distributor of days, nights and moments, was identical with the Vedas and their limbs, and adorned with Srutis. Having thus assumed the form of a sacrificial boar the preceptor of the world immediately entered into the region underneath. He held the earth covered with the mass of water. For the behoof of the world the Lord entered into Rasātala and upraised the earth with his tusks sunk down there.

Thereupon reinstating the earth in her proper place the Lord upheld the upholders of the earth and then released her. On account of her being held up by him the earth attained to peace and saluted the Lord Vishnu. Having thus assumed the form of sacrificial boar, the Lord, for the well-being of all, raised up the goddess Earth. Having raised up the earth from Rasātala that foremost of Suras, having eyes, devoted his attention to making various divisions of the world. Having assumed the form of a huge boar, the highly illustrious Achyuta, of unequalled prowess, raised up the earth with one tusk for the well-being of the world (27–48).

Source: https://archive.org/details/AProseEnglishTranslationOfHarivamsh

Previous | Source | Tamil Translation | Next

Labels

அக்ரூரன் அக்னி அங்கிரஸ் அசமஞ்சன் அதிதி அதிரதன் அநிருத்தன் அந்தகன் அரிஷ்டன் அருந்ததி அர்ஜுனன் அனு அஜபார்ஷன் அஜமீடன் அஸ்தி ஆபவர் ஆயு ஆரியா தேவி ஆஹுகன் இந்திரன் இளை உக்ரசேனன் உக்ராயுதன் உசீநரன் உதங்கர் உத்தவர் உபரிசரவசு உமை உல்பணன் உஷை ஊர்வசி ஊர்வர் ஏகலவ்யன் ஔர்வர் கக்ஷேயு கங்கை கசியபர் கண்டரீகர் கண்டாகர்ணன் கண்டூகன் கதன் கபிலர் கமலாதேவி கம்ஸன் கருடன் கர்க்கர் கர்ணன் காதி காந்திதேவி கார்த்தவீர்யார்ஜுனன் காலநேமி காலயவனன் காலவர் காளியன் கிருஷ்ணன் குசிகன் குணகன் குணவதி கும்பாண்டன் குரோஷ்டு குவலயாபீடம் குவலாஷ்வன் கூனி கைசிகன் கைடபன் கோடவி சகடாசுரன் சக்ரதேவன் சங்கன் சததன்வன் சத்யகர்ணன் சத்யகர்மன் சத்யபாமா சத்ருக்னன் சத்வதன் சந்தனு சந்திரவதி சந்திரன் சம்பரன் சரஸ்வதி சனத்குமாரர் சன்னதி சாணூரன் சாத்யகி சாந்தீபனி சாம்பன் சால்வன் சிசுபாலன் சித்திரலேகை சித்திராங்கதன் சிருகாலன் சிவன் சுக்ரன் சுசீமுகி சுநாபன் சுனீதன் சூரன் சூரியன் சைசிராயணர் சௌதி டிம்பகன் தக்ஷன் தசரதன் தந்தவக்ரன் தமகோஷன் தரதன் தன்வந்தரி தாரை திதி திதிக்ஷு திரிசங்கு திரிவிக்ரை திருமிலன் திரையாருணன் திலீபன் திவோதாஸன் துந்து துந்துமாரன் துருவன் துர்வாசர் துஷ்யந்தன் தூம்ரவர்ணன் தேவகன் தேவகி தேவாவ்ருதன் தேனுகன் நந்தன் நந்தி நரகாசுரன் நரசிம்மன் நஹுஷன் நாரதர் நாராயணன் நாராயணி நிகும்பன் நிசுந்தன் நித்ராதேவி நீபன் பஞ்சஜனன் பத்மாவதி பத்ரன் பப்ரு பயோதன் பரசுராமர் பரதன் பரத்வாஜர் பலராமன் பலி பாணன் பார்வதி பானு பானுமதி பிரதீபன் பிரத்யும்னன் பிரபாவதி பிரமர்த்தனன் பிரம்மதத்தன் பிரம்மன் பிரலம்பன் பிரவரன் பிரஸேனன் பிரஹலாதன் பிராசேதஸ் பிராப்தி பிருது பிருதை பிருஹதாஷ்வன் பிருஹஸ்பதி பீஷ்மகன் பீஷ்மர் புதன் புரூரவன் பூதனை பூமாதேவி பூரு பூஜனி பௌண்டரகன் மதிராதேவி மது மதுமதி மயன் மனு மஹாமாத்ரன் மாயாதேவி மாயாவதி மார்க்கண்டேயர் மித்ரஸஹர் முசுகுந்தன் முரு முருகன் முஷ்டிகன் யசோதை யது யயாதி யுதிஷ்டிரன் ரஜி ராமன் ருக்மவதி ருக்மி ருக்மிணி ரேவதி ரைவதன் ரோஹிணி லவணன் வசிஷ்டர் வராகம் வருணன் வஜ்ரநாபன் வஸு வஸுதேவன் வாமனன் வாயு விகத்ரு விசக்ரன் விதர்ப்பன் விப்ராஜன் விப்ருது வியாசர் விரஜை விருஷ்ணி விஷ்ணு விஷ்வாசி விஷ்வாமித்ரர் விஷ்வாவஸு விஸ்வகர்மன் வேனன் வைசம்பாயனர் வைவஸ்வத மனு ஜயந்தன் ஜராசந்தன் ஜனமேஜயன் ஜனார்த்தனன் ஜஹ்னு ஜாம்பவான் ஜியாமோகன் ஜ்வரம் ஸகரன் ஸத்யபாமா ஸத்யவிரதன் ஸத்ராஜித் ஸத்வான் ஸஹஸ்ரதன் ஸ்ரீதாமன் ஸ்ரீதேவ ஸ்வேதகர்ணன் ஹம்சன் ஹயக்ரீவன் ஹரி ஹரியஷ்வன் ஹரிஷ்சந்திரன் ஹிரண்யகசிபு ஹிரண்யாக்ஷன்