Wednesday, 16 June 2021

THE FIGHT BETWEEN MADHU AND VISHNU | BHAVISHYA PARVA SECTION - 24

CHAPTER XXIV

(THE FIGHT BETWEEN MADHU AND VISHNU)

Pranayama

Vaishampāyana said:—That powerful Daitya Madhu of dreadful prowess bound Mahendra on that mountain with a sharpened noose[1] (1). According to the words of Pralhada and on the wane of true understanding Madhu, desirous of possessing the future dignity of Indra, bound him all on a sudden with invincible iron nooses; and issuing out for battle at the head of his army he invited the fierce Vishnu for fight, as if urged on by death himself (2-4). Having divided themselves into divisions Kashyapa's sons subjected themselves to Madhu's control. And taking up huge clubs they ran out for battle. The Gandharvas and Kinnaras, expert in the art of singing and dancing, sang and danced on all sides. With the sweet music of stringed instruments they pleased the fighting Madhu and made him absent-minded. When the Dānavas and Devas came within each other's view Madhu, shouting up, fixed his mind on singing. As fire lives secretly in wood, so Vishnu, with his Yoga eyes, drew Madhu's mind into the objects of senses and disappeared in the mount Mandara. Having their minds pained a little the Rishis, of burning intelligence, placed the Grandfather before them and disappeared within a moment (5-11).

[1] The esoteric meaning of the passage is that Madhu the spirit of stupefaction which is a demonaic emotion, binds (Mohendra) the soul within the body.

Worked up with anger, Madhu, having eyes rolling in intoxication, struck Vishnu on the forehead with his hands. But he did not lose a single step for it (12). Vishnu too struck with the tip of his finger the Daitya Madhu on the breast. Thereat vomitting blood he dropped down on earth. Awating for the the hour of wrestling Vishnu, of inconcievable prowess, expert in fighting, did not strike the Daitya when he fell down. Thereupon touching the ground with his knee-joints the Daitya Madhu rose up like Indra's flag-staff. And having his mind filled with anger he, as if, consumed all the quarters with his eyes. Afterwards roaring with harsh words and desirous of killing one another they engaged in wrestling (13–16). They were both endued with the strength of arms, expert in fighting, great ascetics and truthful. Those two great heroes began to assail each other. It appeared that two mountains, with rocky wings, were fighting with each other. Infuriated with fighting they wrestled with one another on the ground. And as two elephants strike each other with their tusks so they struck each other with their nails (17-19).

Thereupon as after the termination of the summer season and in the beginning of the rainy season gold, mixed with other mineral substances, comes out of the mountains so blood gushed out profusely from the wounds. Covered with gushing blood they began to tear the surface of the earth with their feet. Striking each other in many ways those two heroes fought as the two birds, desirous of eating flesh, fight with each other with their wings. Thereupon creatures heard the Siddhas sing the glories of Vishnu identical with truth and all spiritual powers in the sky over Pushkara. With the elements of fire, water and earth this body is formed. And consciousness is then set to that body. United with the body and senses as consciousness the great Brahman is called Jiva. When the subtle cause is destroyed all the primary elements exist in it, and that subtle substance again appears in many forms. The subtle soul, although disassociated from the body, pervades all objects of the three worlds as consciousness and enjoys them. For the suppression of the wicked and protection of the pious. Iswara, identical with Yoga and the protector of Dyuloka, assumes the form of a man, Shesha, tortoise and others and upholds Ananta who holds up the earth and the four Vedas identical with himself. The Lord exists in the Brāhmanas as the Vedas, in the Kshatriyas as warfare, as trade in the Vaishyas and as service in the Sudras (20–29). Living in the kine the Lord is distributing amongst you milk and sustaining you. Stationed in sacrificial ingredients he is protecting you with fruits, the departed manes with the smoke of Havi and the gods with a portion of Havi (30). With four elements and seven sorts of food the Lord, along with the departed manes, is protecting the three worlds (31). The form of those seven kinds of food is the sun and the moon, which becomes manifest and unmanifest through their own energy (32). Mind, words and vital breaths—these three continually increase the sun; and with the remaining four the moon increases in his own disc (33). The three classes of Pitris spoil the balls of food offered to them and the remaining four classes accept them (34). As gold is converted into an ear-drop so thou art hidden in the five senses: thou dost live in egoism and other principles; thou hast emanated from the Eternal and Undecaying Brahman (35). The fire and air draw energy from thee: because they draw their energies from thee thou art called Aditya (36). When the end of the cycle sets in, thou dost as if scorch the universe with thy rays and devour it: and therefore thou dost attain to the highest spiritual power (37). In Amavashyā (the night in which the moon is not at all visible) and the full-moon night thou dost range secretly with the Rishis sprung from the sun, moon and the Vasus (38). Thou dost celebrate sacrifices which yield nourishment, grant heaven and do not bring about the deterioration of virtue. During Amavasyā and Purnimā thou dost appear in trees, herbs and the earth as the moon. And for being born again thou dost take birth every fortnight (39-40).

O lord of elements, whatever exists on the surface of the earth for the nourishment of creatures who have gone away and who will come again is identical with thee (41). All the daily obligatory rites that are extant on earth are identical with thee. Thou art at one with Yajna, Karma, Mantra, words and atman (42). There are two ways leading to heaven, the sun and the clear moon. The latter is the way to the region of the departed manes and the former is to that of the celestials (43). In the shape of creatures and guided by mortal regulations thou dost range in the universe only; destroying the senses in thy own form thou art living invisible to all. Thou art born alone; thou art the ancient universal Purusha: thou art undecaying and incomparable: thou art self-controlled and yet thou dost play. In energy thou art like fire, and thou art ranging assuming the form of air: and thou art always enveloped with five subtle elements. In the work of the control of mind and external senses thou dost exist as Jiva; in the work of emancipation thou art the Pure Intelligence; and in the work of daily destruction thou art in the form of Rudra. Thou dost protect the universe as Vishnu. The various orders and castes are identical with thee: thou art the consciousness of the eye and senses. The self-controlled and sinless Munis, who have attained the Great Brahman through their works, who consider the friend and foe as equal, always serve thee (44-48).

Thus eulogised by the various Siddhas and Munis the great Vishnu thought of the form of Hayashira. While the Lord assumed the form identical with the Vedas and the body identical with all the gods Siva remained on his head and Brahmā in his heart. The rays of the sun remained on his Kundalas and the moon and the sun on his two eyes. The Vasus remained on his two Janghās and all the Siddhas and gods on his joints. The Vedas remained in his words, the Maruts and Varuna on his knee-joints. Having thus assumed a huge form, highly wonderful even unto the gods the Lord Hari, with his eyes reddened in anger, began to assail the Asura the very personification of stupefaction. Like unto a youthful damsel clad in a white cloth the earth was filled with Madhu's fat and flesh (49–54). Therefore, O king, the earth is called Medini and perhaps for thousands of Asuras she has obtained the appellation of Dharani (55).

Source: https://archive.org/details/AProseEnglishTranslationOfHarivamsh

Previous | Source | Tamil Translation | Next

Labels

அக்ரூரன் அக்னி அங்கிரஸ் அசமஞ்சன் அதிதி அதிரதன் அநிருத்தன் அந்தகன் அரிஷ்டன் அருந்ததி அர்ஜுனன் அனு அஜபார்ஷன் அஜமீடன் அஸ்தி ஆபவர் ஆயு ஆரியா தேவி ஆஹுகன் இந்திரன் இளை உக்ரசேனன் உக்ராயுதன் உசீநரன் உதங்கர் உத்தவர் உபரிசரவசு உமை உல்பணன் உஷை ஊர்வசி ஊர்வர் ஏகலவ்யன் ஔர்வர் கக்ஷேயு கங்கை கசியபர் கண்டரீகர் கண்டாகர்ணன் கண்டூகன் கதன் கபிலர் கமலாதேவி கம்ஸன் கருடன் கர்க்கர் கர்ணன் காதி காந்திதேவி கார்த்தவீர்யார்ஜுனன் காலநேமி காலயவனன் காலவர் காளியன் கிருஷ்ணன் குசிகன் குணகன் குணவதி கும்பாண்டன் குரோஷ்டு குவலயாபீடம் குவலாஷ்வன் கூனி கைசிகன் கைடபன் கோடவி சகடாசுரன் சக்ரதேவன் சங்கன் சததன்வன் சத்யகர்ணன் சத்யகர்மன் சத்யபாமா சத்ருக்னன் சத்வதன் சந்தனு சந்திரவதி சந்திரன் சம்பரன் சரஸ்வதி சனத்குமாரர் சன்னதி சாணூரன் சாத்யகி சாந்தீபனி சாம்பன் சால்வன் சிசுபாலன் சித்திரலேகை சித்திராங்கதன் சிருகாலன் சிவன் சுக்ரன் சுசீமுகி சுநாபன் சுனீதன் சூரன் சூரியன் சைசிராயணர் சௌதி டிம்பகன் தக்ஷன் தசரதன் தந்தவக்ரன் தமகோஷன் தரதன் தன்வந்தரி தாரை திதி திதிக்ஷு திரிசங்கு திரிவிக்ரை திருமிலன் திரையாருணன் திலீபன் திவோதாஸன் துந்து துந்துமாரன் துருவன் துர்வாசர் துஷ்யந்தன் தூம்ரவர்ணன் தேவகன் தேவகி தேவாவ்ருதன் தேனுகன் நந்தன் நந்தி நரகாசுரன் நரசிம்மன் நஹுஷன் நாரதர் நாராயணன் நாராயணி நிகும்பன் நிசுந்தன் நித்ராதேவி நீபன் பஞ்சஜனன் பத்மாவதி பத்ரன் பப்ரு பயோதன் பரசுராமர் பரதன் பரத்வாஜர் பலராமன் பலி பாணன் பார்வதி பானு பானுமதி பிரதீபன் பிரத்யும்னன் பிரபாவதி பிரமர்த்தனன் பிரம்மதத்தன் பிரம்மன் பிரலம்பன் பிரவரன் பிரஸேனன் பிரஹலாதன் பிராசேதஸ் பிராப்தி பிருது பிருதை பிருஹதாஷ்வன் பிருஹஸ்பதி பீஷ்மகன் பீஷ்மர் புதன் புரூரவன் பூதனை பூமாதேவி பூரு பூஜனி பௌண்டரகன் மதிராதேவி மது மதுமதி மயன் மனு மஹாமாத்ரன் மாயாதேவி மாயாவதி மார்க்கண்டேயர் மித்ரஸஹர் முசுகுந்தன் முரு முருகன் முஷ்டிகன் யசோதை யது யயாதி யுதிஷ்டிரன் ரஜி ராமன் ருக்மவதி ருக்மி ருக்மிணி ரேவதி ரைவதன் ரோஹிணி லவணன் வசிஷ்டர் வராகம் வருணன் வஜ்ரநாபன் வஸு வஸுதேவன் வாமனன் வாயு விகத்ரு விசக்ரன் விதர்ப்பன் விப்ராஜன் விப்ருது வியாசர் விரஜை விருஷ்ணி விஷ்ணு விஷ்வாசி விஷ்வாமித்ரர் விஷ்வாவஸு விஸ்வகர்மன் வேனன் வைசம்பாயனர் வைவஸ்வத மனு ஜயந்தன் ஜராசந்தன் ஜனமேஜயன் ஜனார்த்தனன் ஜஹ்னு ஜாம்பவான் ஜியாமோகன் ஜ்வரம் ஸகரன் ஸத்யபாமா ஸத்யவிரதன் ஸத்ராஜித் ஸத்வான் ஸஹஸ்ரதன் ஸ்ரீதாமன் ஸ்ரீதேவ ஸ்வேதகர்ணன் ஹம்சன் ஹயக்ரீவன் ஹரி ஹரியஷ்வன் ஹரிஷ்சந்திரன் ஹிரண்யகசிபு ஹிரண்யாக்ஷன்