Monday, 13 April 2020

AN ACCOUNT OF THE SEVEN BRAHMANAS | HARIVAMSA PARVA SECTION 21

CHAPTER XXI

(AN ACCOUNT OF THE SEVEN BRAHMANAS)


Markandeya said:—The people perform Srādha and even the Yogins do the same. So I shall describe to you its most excellent fruit (1). O descendant of Bharata, religious knowledge gradually evolved from what Brahmadatta had obtained in his seventh birth (2). O you of great intellect shorn of sins, hear what in the days of yore the Brāhmanas obtained by performing Srādhas to the neglect of religion (3). O my son, I saw with my celestial vision at the field of Kurukshetra the seven impious Brāhmanas engaged in performing religious rites for ancestral manes as pointed out by Sanatkumār (4). Vāgdustha, Krodhana, Hingsra, Pishuna, Kavi, Khasrima and Pitrivarti—these seven Brāhmanas, by name and action, were the sons of Koushika and the disciples of Garga. When after imprecating a curse their father left the house, they, taking the vow of celibacy, began to live in the house of Garga (5–6). Once on a time at the command of their preceptor they all went to the forest to tend the milch-cow Kapilā with its calf that had been obtained fairly (7). O descendant of Bharata, being stricken with hunger on the way they cherished the sinful desire of killing the cow (8). Kavi and Khasrima, however, did not wish it then and they two could not prevent the other Brāhmanas (9). Of these the Brāhmana Pitrivarti, who used to perform daily Srādha and other evening rites and abide by virtuous ways, said in anger to his brothers (10):—"If you are all bent upon slaying this cow then we all, with our minds controlled, dedicate it to the ancestral manes (11). By this, even this cow will acquire virtue no doubt. And if we perform a pious rite for our ancestral manes we shall not commit an iniquity (12)."

Thereupon, O descendant of Bharata, they all, having agreed to this, killed the cow and having dedicated it to the ancestral manes, took its meat (13). Having taken the meat of the cow they all said to their preceptor:—"The cow has been killed by a tiger and here is her calf" (14). Out of simplicity the Brāhmana took the calf. Having imposed on their preceptor by a false story all those Brāhmanas, on the expiration of their lease of life, met with death (15). On account of their that sinful conduct towards their preceptor and for the destruction of the cow, they, possessed by envy, ruthlessness and anger, were born as the sons of a hunter. They were all strong and liberal-minded. On account of their duly worshipping the ancestral manes and killing the cow they carried with them the knowledge of their pristine birth and actions. Those learned seven Brāhmanas were born as hunters in the province of Dashārna (16-18). They were all intent upon performing their own duties, were truthful and shorn of avarice. They used to work only for the time that was necessary to keep their body and soul together (19). The rest of the time they used to spend in meditation. Their names, O king, were respectively Nirvaira, Nivirta, Kshanta, Nirmangu, Kriti, Vaighasa and Mātrivarti. They were all very highly pious hunters (20–22). Thus living and performing the duties of a hunter they worshipped and satisfied their old parents (22). When in time their parents died, they, leaving aside their bows and arrows, renounced their lives in the forest (23). By those pious actions they, in the next birth, became deer carrying with them the recollection of their pristine birth. Because they used to strike terror and slay (the deer) they, filled with fear, were born in the beautiful Kālanjara mountain as deer, named Unmakha, Nityavitrasta, Stabdhakarna, Vilochana, Pandit, Ghasmar and Nādi (24–25). Recollecting their former birth and species they used to roam in the forest. They were all of subdued minds, peaceful, unmarried and used to perform good works and observe the same religious rites. Adopting the life of a Yogin they used to live there (26–27). Leading the life of ascetics and taking a small quantity of food they gave up their lives in a desert. O king, O descendant of Bharata, even now in the desert attached to the Kālanjāra mountain their footsteps are seen (28). By those pious actions, O my son, they were divested of all evils—and they were born in a more auspicious species, namely that of Chakravākas (29). Leading a life of celibacy those pious ascetics were born in the holy island of Shara as seven water-fowls (30). Their names were Nispriha, Nirmama, Kshānta, Nirdanda, Nisparigraha, Nivritti and Nivrita (31). Those pious Chakravakas were all Brahmachārins. Abstaining from food and carrying on hard austerities they died on the bank of a river (32). Those seven brothers have become these ganders ranging at will. These are the seven intelligent Brahmachārins carrying the recollection of their pristine birth (33). Because born as Brāhmanas they, by false words, imposed on their preceptor, they are now born as birds moving about in the world (34). And because though for their selfish ends they worshipped their ancestral manes they have obtained a knowledge of their previous birth (35). These ganders are respectively named Sumanā, Suchivāk, Sudha, Panchama, Chinnadarshana, Sunetra and Swatantra (36). Of them the fifth came by the name of Pānchika in his seventh birth, the sixth by that of Pandarika, and the seventh by that of Brahmadatta (37). On account of the hard austerities performed by them in seven births, of the Yoga practices carried on by them and of their good Karma they listened to the recitation of the Vedic hymns in their first birth in the house of their preceptor. In consequence thereof their inclination remained pure though they lived in the world, (38–39). All these Brahmachārins had the knowledge of Brahman; and having been engaged in meditation they lived there (40). While all those birds were living together there, the highly prosperous, all-powerful and the effulgent king Vibhrāja, the head of Neepas, born in the race of Puru, along with the females of his house, came to that forest (41–42). Beholding that prosperous king the bird Swatantra was possessed by envy and wished to become so (43). (He thought):—"If I have done any good deed and practised Tapas, forsooth I shall become such a king. I have been greatly emaciated by hard-austerities yielding no fruits nor happiness (44)."

Previous | Source | Tamil Translation | Next


Source: https://archive.org/details/AProseEnglishTranslationOfHarivamsh

Labels

அக்ரூரன் அக்னி அங்கிரஸ் அசமஞ்சன் அதிதி அதிரதன் அநிருத்தன் அந்தகன் அரிஷ்டன் அருந்ததி அர்ஜுனன் அனு அஜபார்ஷன் அஜமீடன் அஸ்தி ஆபவர் ஆயு ஆரியா தேவி ஆஹுகன் இந்திரன் இளை உக்ரசேனன் உக்ராயுதன் உசீநரன் உதங்கர் உத்தவர் உபரிசரவசு உமை உல்பணன் உஷை ஊர்வசி ஊர்வர் ஏகலவ்யன் ஔர்வர் கக்ஷேயு கங்கை கசியபர் கண்டரீகர் கண்டாகர்ணன் கண்டூகன் கதன் கபிலர் கமலாதேவி கம்ஸன் கருடன் கர்க்கர் கர்ணன் காதி காந்திதேவி கார்த்தவீர்யார்ஜுனன் காலநேமி காலயவனன் காலவர் காளியன் கிருஷ்ணன் குசிகன் குணகன் குணவதி கும்பாண்டன் குரோஷ்டு குவலயாபீடம் குவலாஷ்வன் கூனி கைசிகன் கைடபன் கோடவி சகடாசுரன் சக்ரதேவன் சங்கன் சததன்வன் சத்யகர்ணன் சத்யகர்மன் சத்யபாமா சத்ருக்னன் சத்வதன் சந்தனு சந்திரவதி சந்திரன் சம்பரன் சரஸ்வதி சனத்குமாரர் சன்னதி சாணூரன் சாத்யகி சாந்தீபனி சாம்பன் சால்வன் சிசுபாலன் சித்திரலேகை சித்திராங்கதன் சிருகாலன் சிவன் சுக்ரன் சுசீமுகி சுநாபன் சுனீதன் சூரன் சூரியன் சைசிராயணர் சௌதி டிம்பகன் தக்ஷன் தசரதன் தந்தவக்ரன் தமகோஷன் தரதன் தன்வந்தரி தாரை திதி திதிக்ஷு திரிசங்கு திரிவிக்ரை திருமிலன் திரையாருணன் திலீபன் திவோதாஸன் துந்து துந்துமாரன் துருவன் துர்வாசர் துஷ்யந்தன் தூம்ரவர்ணன் தேவகன் தேவகி தேவாவ்ருதன் தேனுகன் நந்தன் நந்தி நரகாசுரன் நரசிம்மன் நஹுஷன் நாரதர் நாராயணன் நாராயணி நிகும்பன் நிசுந்தன் நித்ராதேவி நீபன் பஞ்சஜனன் பத்மாவதி பத்ரன் பப்ரு பயோதன் பரசுராமர் பரதன் பரத்வாஜர் பலராமன் பலி பாணன் பார்வதி பானு பானுமதி பிரதீபன் பிரத்யும்னன் பிரபாவதி பிரமர்த்தனன் பிரம்மதத்தன் பிரம்மன் பிரலம்பன் பிரவரன் பிரஸேனன் பிரஹலாதன் பிராசேதஸ் பிராப்தி பிருது பிருதை பிருஹதாஷ்வன் பிருஹஸ்பதி பீஷ்மகன் பீஷ்மர் புதன் புரூரவன் பூதனை பூமாதேவி பூரு பூஜனி பௌண்டரகன் மதிராதேவி மது மதுமதி மயன் மனு மஹாமாத்ரன் மாயாதேவி மாயாவதி மார்க்கண்டேயர் மித்ரஸஹர் முசுகுந்தன் முரு முருகன் முஷ்டிகன் யசோதை யது யயாதி யுதிஷ்டிரன் ரஜி ராமன் ருக்மவதி ருக்மி ருக்மிணி ரேவதி ரைவதன் ரோஹிணி லவணன் வசிஷ்டர் வராகம் வருணன் வஜ்ரநாபன் வஸு வஸுதேவன் வாமனன் வாயு விகத்ரு விசக்ரன் விதர்ப்பன் விப்ராஜன் விப்ருது வியாசர் விரஜை விருஷ்ணி விஷ்ணு விஷ்வாசி விஷ்வாமித்ரர் விஷ்வாவஸு விஸ்வகர்மன் வேனன் வைசம்பாயனர் வைவஸ்வத மனு ஜயந்தன் ஜராசந்தன் ஜனமேஜயன் ஜனார்த்தனன் ஜஹ்னு ஜாம்பவான் ஜியாமோகன் ஜ்வரம் ஸகரன் ஸத்யபாமா ஸத்யவிரதன் ஸத்ராஜித் ஸத்வான் ஸஹஸ்ரதன் ஸ்ரீதாமன் ஸ்ரீதேவ ஸ்வேதகர்ணன் ஹம்சன் ஹயக்ரீவன் ஹரி ஹரியஷ்வன் ஹரிஷ்சந்திரன் ஹிரண்யகசிபு ஹிரண்யாக்ஷன்