Tuesday, 6 October 2020

THE PRESENT OF THE PARIJATA BY KRISHNA TO RUKSHMINI | VISHNU PARVA SECTION - 122 - 066

CHAPTER CXXII

(THE PRESENT OF THE PARIJATA BY KRISHNA TO RUKSHMINI)

Parijata tree and flower Indian postal stamp

Janamejaya said:—O foremost of Munis, I am not able to attain to the consummation of my satisfaction listening again and again to the sacred theme of Lord Krishna's influence on Mathura (1). Thou art conversant with the six divisions of Krishna's history while Mādhava lived in Dwarka after marrying his wives. Do thou describe it to me now (2).

Vaishampāyana said:—O Janamejaya, O descendant of Bharata, all the deeds which the powerful Krishna performed after taking his wives are all becoming to him. Listen, I shall relate them (3). O king, after his marriage, the highly energetic and powerful Vasudeva once went to the mount Raivataka with Rukshmini (4). Madhusudana went there personally because there was to take place a great festival on the day of the termination of Rukshmini’s vow and that he would gratify the Brāhmanas (5). O king, according to Narada's command, Vāsudeva's sons and brothers had already been sent there (6). The sixteen thousand wives of the intelligent Madhava with splendour befitting their rank, had gone there. (7). There the lord of subdued senses, conferred on the twice-borns all their desired-for objects, as well as on the beggars, on those who always practise religious rites and on all those who sought his well-being (8). Arriving there, O descendant of Kuru with Youna,[1] Shrouna[2] and Moukh,[3] friends, pure, always performing great religious rites and born in great families, the Lord, ever fond of his votaries and the refuge of the pious, satisfied the Brāhmanas with sacrifice and his kinsmen according to their rank (9-10). At the termination of the fasting, the Lord highly honored his beloved spouse Rukshmini, the daughter of Bhishmaka.

[1] Those connected by female marriage &c.

[2] Those with whom he studied together.

[3] Priests and sacrifices.

While residing there, once the highly powerful Krishna, sat on a seat with Rukshmini encircled by his other wives when the ascetic Nārada arrived there (12). When that best of Munis came there, Vasava's younger brother of immeasurable energy Keshava, duly adored him with rites laid down in the Scriptures (13). O descendant of Bharata, adored by Vasudeva's son Krishna, that foremost of Munis, Nārada, adored of the pious, gave him a Pārijata flower (14). O king, Bhoja's daughter Rukshmini was by him, so Hari gave her that Parijata flower (15). Taking that lovely flower and following Krishna's hint, that blameless lady the object of his love, put it on her head (16). At that time Bhishmaka's daughter, the very collection of the beauties of the three worlds, ever captivating Narayana, was doubly beautified by that celestial flower (17).

Thereafter Prajapati’s son Nārada said to Kama's mother (Rukshmini):—"O goddess, O chaste lady, the flower is worthy of thee (18). O thou of firm vows, methinks thou art worthy of wearing this flower, for coming in thy contact, it has been perfectly adorned (19). O thou, endowed with auspicious qualities, O thou ever fond of thy husband, this flower never withers away (20). O thou of many qualities, O thou, conversant with the knowledge of time, the flower emits wished-for fragrance for one year (21). O beautiful lady of sweet speech, this flower affords heat and cold as desired, and from it come out various wished-for juices (22). O beautiful lady, when sought for, this Parijata flower gives good luck and emits delightful fragrance (23). O goddess, what more, whatever flowers thou shalt wish for, this flower of the king of trees the Pārijata will give thee (24). O auspicious and pious lady, it is the root of good luck and confers piety, and when won, it does not allow the mind, to wend any evil path (25). Whatever colour thou shalt wish to see, it will assume, and according to thy will, it will become thin or plump (26). O thou, having lotus eyes, dispelling unwholesome smell, it increases fragrance, and it serves the purpose of a lamp in night (27). Moreover it will give thee a garland of Santanaka flowers, the most excellent of flowers, and undecaying clothes whenever thou shalt think of them (28). Whenever thou wilt use the flower like a very goddess thou wilt be the mistress of hunger, thirst, exhaustion and decrepitude (29). As desired by thee, it will sing songs in accompaniment with good musical instruments (30). O goddess, as is the rule with this flower, it will go away from thee when the term of one full year will be completed (31). O fair one, may good betide thee! in order to please the gods the Creator has invested the Parijāta flower with such a character (32). The beloved spouse of Mahadeva, the foremost of gods, Himalaya's daughter Uamā is the mistress of the universe: and therefore she always uses this flower (33). O thou endued with accomplishments, the mother of Mahendra and other gods, Aditi, Puloma's daughter Sachi, Savitri, the mother of gods and the goddess Sree too, always use this flower. Even for the wives of the gods and the leading celestial Vasus and others its period of duration does not exceed more than a year (34-35).

"O Bhoja's daughter, among the sixteen thousand wives of Vāsudeva, I consider thee as the foremost and the most beloved. O accomplished lady, O thou the beloved wife of the lord of all, thou hast sprinkled to-day the other wives of thy husband with the water of dishonor. Krishna, the slayer of Madhu having conferred on thee this Mandāra flower, thy good luck and fame have become manifest (136–38). O fair lady, the fortunate and chaste Satyabhāmā, the daughter of Satrajit who always considers herself as greatly lucky, will come to know of thy good fortune today (39). Samva's mother Jāmvuvati, Gāndhāri and other wives of the high-souled Vāsudeva will forsake to-day their great desire for a good luck (40). O goddess, such a victorious car of thy good fortune has come out to-day that even a thousand mental cars will not be able to vanquish it (41). O beautiful and glorious daughter of Bhoja, I know thee to-day as the other soul of Krishna (42). O beloved wife of Hari, blessed is thy life since Achyuta has conferred on thee, this flower identical with the best collection of jewels of the three worlds" (43).

O Emperor, the female servants, that had been sent there by Satyabhāma heard the words of Nārada (44). O king, the other wives of Krishna had sent there, their respective maid servants. Seeing them Nārada said so, about Rukshmini (45). Hearing all this in particular, the assembled maid servants out of their feminine nature, carried the news to the inner appartments of Krishna (46). Hearing that, the goddesses began to speak into the ears of one another delightedly about Rukshmini's accomplishments befitting her family. Amongst the assembled wives of Dāmodara almost all said:—"Why should not this be? Rukshmini is Keshava's first wife, and is the mother of his son. So she is worthy of such a respect (47-48)". But the highly proud Satyabhāma, ever beloved of Vishnu, could not bear the accession of such a good fortune unto the other wife of her husband (49). That youthful and beautiful goddess was always proud of her good luck, and too much sensitive. So hearing of such a good fortune of the other wife she was possessed by jealousy (50). Worked up with anger like the flame of fire, that one of pure smiles cast off her cloth dyed with red powder and put on a white one (51). Thereupon as a star enters into a cloud, so burning with the increasing fire of jealousy and shorn of her lustre, she entered into the lonely apartment of anger (52). To put sandal on the forehead, to wear two pieces of raiment white like snow and to put on red sand on the outskirts of the fore-head, are marks of showing anger on the husband. So the goddess Satyabhāma did not forget them. She threw off her ornaments on the bed having a big pillow; and then wearing only a single braid of hair and remembering again and again the good fortune of his co-wife, she sat there and shook her head in anger. Although Keshava caressed her dearly, she worked up with ire, at the report of her maid-servants, bent her eye-brow, began to sigh heavily and tore off her sporting lotus with her nails (53-55).

Source: https://archive.org/details/AProseEnglishTranslationOfHarivamsh

Previous | Source | Tamil Translation | Next

Labels

அக்ரூரன் அக்னி அங்கிரஸ் அசமஞ்சன் அதிதி அதிரதன் அநிருத்தன் அந்தகன் அரிஷ்டன் அருந்ததி அர்ஜுனன் அனு அஜபார்ஷன் அஜமீடன் அஸ்தி ஆபவர் ஆயு ஆரியா தேவி ஆஹுகன் இந்திரன் இளை உக்ரசேனன் உக்ராயுதன் உசீநரன் உதங்கர் உத்தவர் உபரிசரவசு உமை உல்பணன் உஷை ஊர்வசி ஊர்வர் ஏகலவ்யன் ஔர்வர் கக்ஷேயு கங்கை கசியபர் கண்டரீகர் கண்டாகர்ணன் கண்டூகன் கதன் கபிலர் கமலாதேவி கம்ஸன் கருடன் கர்க்கர் கர்ணன் காதி காந்திதேவி கார்த்தவீர்யார்ஜுனன் காலநேமி காலயவனன் காலவர் காளியன் கிருஷ்ணன் குசிகன் குணகன் குணவதி கும்பாண்டன் குரோஷ்டு குவலயாபீடம் குவலாஷ்வன் கூனி கைசிகன் கைடபன் கோடவி சகடாசுரன் சக்ரதேவன் சங்கன் சததன்வன் சத்யகர்ணன் சத்யகர்மன் சத்யபாமா சத்ருக்னன் சத்வதன் சந்தனு சந்திரவதி சந்திரன் சம்பரன் சரஸ்வதி சனத்குமாரர் சன்னதி சாணூரன் சாத்யகி சாந்தீபனி சாம்பன் சால்வன் சிசுபாலன் சித்திரலேகை சித்திராங்கதன் சிருகாலன் சிவன் சுக்ரன் சுசீமுகி சுநாபன் சுனீதன் சூரன் சூரியன் சைசிராயணர் சௌதி டிம்பகன் தக்ஷன் தசரதன் தந்தவக்ரன் தமகோஷன் தரதன் தன்வந்தரி தாரை திதி திதிக்ஷு திரிசங்கு திரிவிக்ரை திருமிலன் திரையாருணன் திலீபன் திவோதாஸன் துந்து துந்துமாரன் துருவன் துர்வாசர் துஷ்யந்தன் தூம்ரவர்ணன் தேவகன் தேவகி தேவாவ்ருதன் தேனுகன் நந்தன் நந்தி நரகாசுரன் நரசிம்மன் நஹுஷன் நாரதர் நாராயணன் நாராயணி நிகும்பன் நிசுந்தன் நித்ராதேவி நீபன் பஞ்சஜனன் பத்மாவதி பத்ரன் பப்ரு பயோதன் பரசுராமர் பரதன் பரத்வாஜர் பலராமன் பலி பாணன் பார்வதி பானு பானுமதி பிரதீபன் பிரத்யும்னன் பிரபாவதி பிரமர்த்தனன் பிரம்மதத்தன் பிரம்மன் பிரலம்பன் பிரவரன் பிரஸேனன் பிரஹலாதன் பிராசேதஸ் பிராப்தி பிருது பிருதை பிருஹதாஷ்வன் பிருஹஸ்பதி பீஷ்மகன் பீஷ்மர் புதன் புரூரவன் பூதனை பூமாதேவி பூரு பூஜனி பௌண்டரகன் மதிராதேவி மது மதுமதி மயன் மனு மஹாமாத்ரன் மாயாதேவி மாயாவதி மார்க்கண்டேயர் மித்ரஸஹர் முசுகுந்தன் முரு முருகன் முஷ்டிகன் யசோதை யது யயாதி யுதிஷ்டிரன் ரஜி ராமன் ருக்மவதி ருக்மி ருக்மிணி ரேவதி ரைவதன் ரோஹிணி லவணன் வசிஷ்டர் வராகம் வருணன் வஜ்ரநாபன் வஸு வஸுதேவன் வாமனன் வாயு விகத்ரு விசக்ரன் விதர்ப்பன் விப்ராஜன் விப்ருது வியாசர் விரஜை விருஷ்ணி விஷ்ணு விஷ்வாசி விஷ்வாமித்ரர் விஷ்வாவஸு விஸ்வகர்மன் வேனன் வைசம்பாயனர் வைவஸ்வத மனு ஜயந்தன் ஜராசந்தன் ஜனமேஜயன் ஜனார்த்தனன் ஜஹ்னு ஜாம்பவான் ஜியாமோகன் ஜ்வரம் ஸகரன் ஸத்யபாமா ஸத்யவிரதன் ஸத்ராஜித் ஸத்வான் ஸஹஸ்ரதன் ஸ்ரீதாமன் ஸ்ரீதேவ ஸ்வேதகர்ணன் ஹம்சன் ஹயக்ரீவன் ஹரி ஹரியஷ்வன் ஹரிஷ்சந்திரன் ஹிரண்யகசிபு ஹிரண்யாக்ஷன்